Het landschap van de site, met zijn adembenemende uitzichten, wekt een gevoel van rust en stilte op. Het is de openheid van het landschap dat dit gevoel van rust en stilte geeft, en de eenvoud die het voor iedereen leesbaar maakt.

Ik zie deze ankerpunten als meesterwerken die het verhaal van de site in de loop van de tijd vertellen. In die zin stel ik voor om de reflectie voort te zetten in het kader van het artistieke project Beaufort, dat dit jaar de rol van permanente monumenten in twijfel trok. Hoe voegen ze waarde toe aan een plek? Welke interpretatie geven mensen die in de buurt wonen hen? En in hoeverre hangt de kracht van hun boodschap af van de tijdgeest?

Het landschapsmuseum beoogt een nieuw monument / een nieuwe ontmoetingsplaats te creëren waar de bezoeker wordt uitgenodigd om na te denken over de dreigingen die de open landschappen van Vlaanderen als gevolg van de uitbreiding van leefgebieden en de opwarming van de aarde overhangen. De unieke overgang waar de site toe moet leiden, is die van de controle van de mens over de aarde naar het creëren van een leefruimte voor mens en natuur.